Benjamin (26 jaar), half doof sinds hij een baby van 9 maanden was

“Het is soms alsof je een tekst leest waarin bepaalde woorden ontbreken. Het kan echt een puzzel zijn, waarbij je moet gokken welk woord je hebt gehoord. Zelfs iemand zoals ik, die stevig in de maatschappij staat ondanks slechthorendheid, ervaart de mentale gevolgen van zijn gedeeltelijke doofheid. Ik betrap mezelf erop dat ik het bagatelliseer, omdat ik anderen niet wil belasten. Het heeft mentale gevolgen, zoals het terugtrekken uit sociale gelegenheden, eenzaamheid, buitengesloten voelen, schaamte, minder zelfvertrouwen, een gevoel van onveiligheid en depressieve gevoelens. Ik maak me weleens zorgen over de toekomst. Wat als ik als jonge vader mijn kinderen niet kan verstaan? Nu leun ik enorm op mijn sociale voelsprieten en vaardigheden – dat is echt mijn kracht. Wat blijft daarvan over als ik nóg slechter ga horen? Ook lijk ik tussen werelden te schipperen; ik hoor niet echt bij de dovenwereld, maar ben toch altijd die persoon die doof is en waar rekening mee gehouden moet worden. Wat helpt, is focussen op humor, begrip van anderen, en de positieve aspecten. Zoek de kracht van de dovencultuur op. Dovencultuur is namelijk geen vervanging, maar echt een bron van kracht. En nog iets positiefs: als ik in bed op mijn goede oor ga liggen, hoor ik niets meer. Dan kan ik heerlijk slapen.”